Farleg begjær for kidsa
Farleg begjær for kidsa
- Tenåringsgutar seier dei vil lese om sex, men eigentleg vil dei ha kjærleik, hevdar Arne Svingen, som har fått med passe mengder nakenheit i den nye boka «Dager jeg har glemt».
Denne artikkelen er over ett år gammel og kan innholde utdatert informasjon
Artikkelen fortsetter under annonsen
Arne Svingen
(f. 1967) har skrive ei rekkje bøker for barn, ungdom og vaksne. Han debuterte i 1999 med den kritikerroste romanen «Handlingens mann» og den første barneboka om Hubert, «Flekken».
Forfattaren har gjeve ut fleire ungdomsbøker, blant anna den fleirkulturelle romanen «Frosten kom tidlig». Forfattaren har også skrive andre populære barnebøker, høyrespel og ei reiseskildring frå Iran.
Arne Svingen er for tiden redaktør av tidsskriftet «Forfatteren». Han er ein flittig gjest på norske skular der han snakkar om lesing, eigne bøker og har skrivekurs. Forfattaren har engasjert seg sterkt i debatten om dei unges lesevanar og jobbar særleg med å få gutar til å lese fleire skjønnlitterære bøker.
Mikael Noguchi: illustratør. Har tidlegare drive med spelanimasjon (STAR WARS) og er no bokdebutant.
(Kjelde: Damm)
Arne Svingen har gitt ut tegneserieroman.
«Dager jeg har glemt» er ei rå, ektefølt skildring av korleis 15 år gamle David reagerer når det forferdelege skjer. Til soundtracket av AC/DC, og ved hjelp av Arne Svingens tekst og Mikael Noguchis illustrasjonar, fortel David si historie, som han eigentleg ikkje vil fortelje, i alle fall ikkje slik det faktisk skjedde.
- David er ein gjennomgåande uærleg forteljar. Han ønskjer ikkje å hugse. Men teikningane til Mikael kan derimot fortelje alt, og motseier ofte teksten, forklarar Arne Svingen til ABC Nyheter.
Første norske?
Romanen blei skriven med tanke på at han skulle illustrerast. Svingen la sterke føringar på kva teikningane skulle innehalde.
- Men Mikael tok historia og stemninga kjapt. Det er klart at dette er ein omfattande jobb for ein illustratør. Boka er på 190 sider, og alle sidene skulle ha illustrasjonar. Han måtte jobbe enormt mykje i ein periode, fortel Svingen.
Artikkelen fortsetter under annonsenArtikkelen fortsetter under annonsenIfølgje forfattaren er fenomenet «Graphic novels» stort i USA og Mellom-Europa, Sverige og Danmark, men han kjenner ikkje til nokre andre norske illustrerte romanar.
- Dette er ein fabelaktig måte å nå folk som vanlegvis ikkje les romanar. Illustrasjonane hjelper deg inn i historia, men ikkje på den tradisjonelle teikneseriemåten. Ein må tolke sjølv. Det ligg ein undertekst i teikningane, innimellom fortel dei si eiga historie, og kanskje må ein bla tilbake og sjå på dei fleire gongar, tolke.
Artikkelen fortsetter under annonsenArtikkelen fortsetter under annonsenDyster
Målet var å skrive ei dyster, mørk skildring, om den distansen som ein tenåringsgut kan kjenne når fæle ting skjer.
David og bestekompisen Tom konkurrerer om same jenta, Lise. Men trass i at David bedyrar at kameratskapet går føre alt, så blir det likevel trøbbel då Lise går frå å vere kjærasten hans til å bli ein av gjengen.
Artikkelen fortsetter under annonsen
Då Lise brått forsvinn, kjem ting endå meir ute av kontroll. For trass i tåkelegging og vage formuleringar, så veit David kva som eigentleg har skjedd: Lise er drepen.
- David kjenner distanse, han vil gløyme, men sjølvsagt kjem han aldri til å gløyme. Han vil halde dei vanskelege opplevingane borte, men så kjem dei likevel nærmare. Eg trur eg har skildra ein svært realistisk reaksjon. Dette er kanskje gutemåten å reagere på, men kva søren skal ein gjere, liksom.
Guteperspektiv
Arne Svingen skriv om kjensler han kjenner att. Frå den perioda i livet då kameratskapet gjekk framfor alt. Då det å få seg kjærast var ok, men det likevel blei forventa at ein prioriterte kompisane.
- Eg skriv alltid frå eit guteperspektiv. Det er dét eg kan noko om. Eg veit korleis det er å leve gjennom musikkreferansar, å ha soundtrack til viktige episodar i livet, setje kameratskapet høgast.
Artikkelen fortsetter under annonsen
- I min kameratgjeng hadde vi ein avtale om at ingen jenter skulle kome mellom oss. Og det gjorde dei heller aldri, men det var kanskje mest fordi vi ikkje hadde så mykje med jenter å gjere, seier forfattaren med eit flir.
Sex, ikkje kjærleik
Arne Svingen er ein engasjert forfattar, som gjerne vil bidra på sin måte til at gutar les fleire romanar.
- Boka mi kan vere ein bra inngang til romanar. Når gutar i ungdomsskulelærer blir spurde om kva dei vil lese meir om i bøker, svarar dei sex, sjølv om det eigentleg er kjærleik dei vil ha. Men kjærleik er eit besmitta ord, det står for alt som gutar ikkje tørr vere borti. Og eg skriv nesten om sex i denne boka.
- Det er jo bilde av nakne jenter og alt slikt, seier forfattaren, som heilt klart veit kva som treff ungdommen.
